16 Mei - vakantie Amerika 2013 dag 8

Toen ik wakker werd zei alles in mijn lichaam, Simon vandaag kun je beter niet gaan hardlopen. Ook was ik niet al te vroeg wakker ondanks dat ik vrij was gaan slapen. Dennis was al op en toen ik hem in de ontbijtruimte tegenkwam vertelde hij dat we gister in de uiteinde van een orkaan hebben gezeten. Dat verklaard direct het onstuimige weet van de dag ervoor. Op het nieuws zagen we de verwoesting van de orkaan. Vele huizen stuk, 6 doden, vele vermisten en tientallen gewonden.

Nu leek het echter alsof er nog nooit storm was geweest. Het was nog wel bewolkt, maar het was droog, warm en weinig wind. Onze agenda was vol vandaag, dus we stapte snel in de auto om naar onze eerste stop te gaan. De tweede ontbijt gelegen op de agenda in Dallas, het Dream Cafe. Hier heb ik een Signature Dish van de kaart genomen. De pancakes met aardbeien poedersuiker slagroom en stroop. Ik miste echter vlees en Heide (zo heette onze bediening) vroeg of ik kip als Side Dish wilde. Ik zou doe maar en verwachte wat stukjes kip op een bordje. Komt er een file aan van 250 gram.

Na het ontbijt stond er een stop op het programma wat er in 1993 meerdere malen op heeft gestaan. De Comicshop. Er waren echter geen backissues en na een aankoop voor Sam en Max waren we na een half uur al weer buiten terwijl we op 90 minuten hadden gerekend. Dat was een tegenvaller. Want er is in Ford Worth niet veel meer te doen dan we vandaag op de planning hadden staan. Natuurlijk hebben ze de originele Sixflags (mega veel achtbanen. ik werd bijna gek toen we er langs reden) hier en een Waterpretpark. Maar dan zijn gaan dingen waar je even een uurtje van je tijd kan doden, dat is een dagen plan, maar daar ga ik met Sam en Max gewoon een keer van genieten.

Dennis had een slim idee en keek even op internet of hier ook een massage salon in de buurt zat, en dat was het geval. Dus we reden naar de Xi'an foor. Daar hebben we wederom een lekkere voetmassage genomen terwijl René wat rondgekeken heeft bij de winkeltjes in de buurt.

Hierna was het alweer tijd voor de lunch. Dennis en René hadden Thai House Restaurant uitgezocht. Dit was een zeer goede lunch en bleek ook nog eens zeer goedkoop te zijn (ik bleef Nederlander en let daar). We hebben voor nog geen 40 dollar inclusief drank een lunch met voorgerecht genoten. Ik zou willen zeggen meer Thai's eten (het is waarschijnlijk een stuk gezonder ook).

Na de lunch werd het tijd voor de Dallas Cowboys Stadium toer. Nou ben ik niet snel onder de indruk van een stadion, maar deze was echt geweldig. Hij was zo groot dat het vrijheidsbeeld er in kon staan (inclusief sokkel en toorts). Verder hangt er het grootste tv scherm van de wereld. De kosten hiervan waren 40 Miljoen. De energie kosten zijn 600 dollar per uur. Alles is inderdaad groter in Texas. Ik zal je nietjes verdere details vermoeien, kijk maar naar de plaatjes.

Na de stadion toer was het alweer tijd voor het avondeten.het was wat vroeger omdat we om 7 uur in het baseball stadion moesten zijn voor een game tussen de Texas Rangers en de Detroit Tigers. Dus we aten een snel hapje bij Hooters. Omdat we nog wat ruimte moesten overhouden voor de traditionele hotdog in het stadion, nam ik wat stukjes kip en patat en een kopje Chili.

Bij het stadion gekomen kocht Dennis nog even een t-shirt waarna snel naar onze plaatsen moesten omdat de wedstrijd zou beginnen. Traditioneel begonnen we met het volkslied, maar deze keer was er ook eenmomentje stilte vooraf om bij de slachtoffers van de orkaan stil te staan.De game verliep goed voor de Rangers en gingen er met een zege van 10 tegen 4 vandoor.

De laatste stop van deze dag was Louie Louie's Batteling Piano's. Dit was zeer leuk ondanks dat het heel rustig was. We hebben nog wat verzoeknummers laten doen. En uiteindelijk zijn we om kwart voor één teruggekeerd naar het hotel.

 

Posted with Blogsy

15 Mei Vakantie - Amerika 2013 dag 7

Deze morgen was ik weer rond zes uur wakker en besloot direct een bezoek aan de loopband te gaan brengen. Het ging zeer moeizaam. In de ochtend lopen is al geen feest, en het gewicht wat ik moet meezuilen zal ook niet meehelpen. Na de inspanningen lekker gedoucht en vervolgens stapten we in de auto om een bezoek te gaan brengen aan de Kozy Kitchen, onze ontbijtgelegenheid van vandaag. Hier nam ik een heerlijke traditioneel texaans ontbijt met kip, ei, ui en bonen, kaas en nog veel meer. Dit was een zeer goed, en groot, ontbijt.

De volgende stop op de agenda was "The Sixt Flour Museum" het museum wat is gemaakt op de locatie waarvan Lee Harvey's Oswald President John F. Kennedy heeft neergeschoten. Zeer indrukwekkend en de audioguide maakt het een zeer aangename manier van wandelen door het museum. Jammer genoeg mochten we ook hier geen foto's maken.

Na het museum hebben we nog wat rondgelopen in de buurt van Elm street. The Grassy Knoll is de plaats waar wellicht een 2e schutter zou hebben gezeten. Ook staat op de straat een kruis. De plaats waar de eerste kogel Kennedy heeft geraakt.

Ook in de buurt stond John Neely Bryan's Cabin. Dit zou het eerste gebouw in Dallas zijn geweest en de hele stad is hier omheen gebouwd. Na al deze culturele zaken was het weer tijd geworden voor de lunch. Op de heenreis waren een Hooters vestiging tegengekomen en besloten daar te gaan eten. Dit was achteraf echter zonde van ons tijd en geld. De bediening was zeer slecht. Zelfs zo slecht dat we niet eens de moeite hebben genomen om een foto te maken.

Na de lunch wederom tijd voor cultuur. We brachten een bezoek aan de Texas Hall Of State. Dit ligt op het terrein van de Texas State Fair welke nog niet opgebouwd was. Dit viel mij tegen. Een groot gebouw met.... Niets. Een paar beelden en verder een paar vitrines met flauwekul en een kapotte pijp van hout en metaal. Erg belangrijk.. Not. Het weer zat ons niet mee vandaag. Dit nodige niet uit tot lange wandelingen, maar alles bleef bij het hoofd noodzakelijk. Hierdoor waren we sneller dan verwacht door de agenda heen. Dus we besloten terug te gaan naar het hotel om nog even te relaxen.

Ondanks de regen besloten Dennis en ik toch om nog even in het bubbelbad te gaan zitten terwijl René een powernapje deed. Het was koud buiten, maar het water van het bubbelbad van iets van 40 graden, dus het was goed uit te houden.

Na langdurig te hebben genoten maakten we ons klaar voor het avondprogramma. We zouden gaan eten bij Deep Sushi en dan gezellig daar in de buurt wat drinken ofwel Honkytonkin deel 2. Zoals iedereen die mij kent weet, ben ik een voorzichtige viseter. Dus ik was enigzins bezorgd wat de avond mij zou brengen. Maar de sushi's die Dennis had uitgezocht waren heerlijk en het gerecht wat ik erbij had genomen was prima. Tijdens het eten begon het pas echt te regenen. Toen we klaar waren met eten stroomde het echt met bakken uit de hemel. Dennis offerde zich op om de auto op te halen en voor te komen rijden. In de drie meter die ik door de regen moest lopen was ik ongeveer nat tot op het bot. Je kon dus zeggen dat het echt regende. We reden nog wat rond, maar doordeweeks regen was er niet veel te doen in de buurt. We besloten maar terug te gaan naar het hotel. De terugreis was bizar. Een overweldige regenstorm met overal watervorming. Vrachtwagens die stil stonden op de weg, overal politie vanwege ongelukken. Om een gegeven moment lag er zover water op de weg dat het water over het voornaam kwam. Deze dochte duurde ook veel langer dan gewoonlijk en we waren allemaal blij toen we eindelijk bij het hotel aankwamen. Ondanks dat het wat vroeger was dan normaal, duurde het niet lang voor we het bed in gingen.

 

Posted with Blogsy