Toen ik wakker werd zei alles in mijn lichaam, Simon vandaag kun je beter niet gaan hardlopen. Ook was ik niet al te vroeg wakker ondanks dat ik vrij was gaan slapen. Dennis was al op en toen ik hem in de ontbijtruimte tegenkwam vertelde hij dat we gister in de uiteinde van een orkaan hebben gezeten. Dat verklaard direct het onstuimige weet van de dag ervoor. Op het nieuws zagen we de verwoesting van de orkaan. Vele huizen stuk, 6 doden, vele vermisten en tientallen gewonden.
Nu leek het echter alsof er nog nooit storm was geweest. Het was nog wel bewolkt, maar het was droog, warm en weinig wind. Onze agenda was vol vandaag, dus we stapte snel in de auto om naar onze eerste stop te gaan. De tweede ontbijt gelegen op de agenda in Dallas, het Dream Cafe. Hier heb ik een Signature Dish van de kaart genomen. De pancakes met aardbeien poedersuiker slagroom en stroop. Ik miste echter vlees en Heide (zo heette onze bediening) vroeg of ik kip als Side Dish wilde. Ik zou doe maar en verwachte wat stukjes kip op een bordje. Komt er een file aan van 250 gram.
Na het ontbijt stond er een stop op het programma wat er in 1993 meerdere malen op heeft gestaan. De Comicshop. Er waren echter geen backissues en na een aankoop voor Sam en Max waren we na een half uur al weer buiten terwijl we op 90 minuten hadden gerekend. Dat was een tegenvaller. Want er is in Ford Worth niet veel meer te doen dan we vandaag op de planning hadden staan. Natuurlijk hebben ze de originele Sixflags (mega veel achtbanen. ik werd bijna gek toen we er langs reden) hier en een Waterpretpark. Maar dan zijn gaan dingen waar je even een uurtje van je tijd kan doden, dat is een dagen plan, maar daar ga ik met Sam en Max gewoon een keer van genieten.
Dennis had een slim idee en keek even op internet of hier ook een massage salon in de buurt zat, en dat was het geval. Dus we reden naar de Xi'an foor. Daar hebben we wederom een lekkere voetmassage genomen terwijl René wat rondgekeken heeft bij de winkeltjes in de buurt.
Hierna was het alweer tijd voor de lunch. Dennis en René hadden Thai House Restaurant uitgezocht. Dit was een zeer goede lunch en bleek ook nog eens zeer goedkoop te zijn (ik bleef Nederlander en let daar). We hebben voor nog geen 40 dollar inclusief drank een lunch met voorgerecht genoten. Ik zou willen zeggen meer Thai's eten (het is waarschijnlijk een stuk gezonder ook).
Na de lunch werd het tijd voor de Dallas Cowboys Stadium toer. Nou ben ik niet snel onder de indruk van een stadion, maar deze was echt geweldig. Hij was zo groot dat het vrijheidsbeeld er in kon staan (inclusief sokkel en toorts). Verder hangt er het grootste tv scherm van de wereld. De kosten hiervan waren 40 Miljoen. De energie kosten zijn 600 dollar per uur. Alles is inderdaad groter in Texas. Ik zal je nietjes verdere details vermoeien, kijk maar naar de plaatjes.
Na de stadion toer was het alweer tijd voor het avondeten.het was wat vroeger omdat we om 7 uur in het baseball stadion moesten zijn voor een game tussen de Texas Rangers en de Detroit Tigers. Dus we aten een snel hapje bij Hooters. Omdat we nog wat ruimte moesten overhouden voor de traditionele hotdog in het stadion, nam ik wat stukjes kip en patat en een kopje Chili.
Bij het stadion gekomen kocht Dennis nog even een t-shirt waarna snel naar onze plaatsen moesten omdat de wedstrijd zou beginnen. Traditioneel begonnen we met het volkslied, maar deze keer was er ook eenmomentje stilte vooraf om bij de slachtoffers van de orkaan stil te staan.De game verliep goed voor de Rangers en gingen er met een zege van 10 tegen 4 vandoor.
De laatste stop van deze dag was Louie Louie's Batteling Piano's. Dit was zeer leuk ondanks dat het heel rustig was. We hebben nog wat verzoeknummers laten doen. En uiteindelijk zijn we om kwart voor één teruggekeerd naar het hotel.
Posted with Blogsy
En wij hebben uit voole borst Highway to hell meegebruld!!!
BeantwoordenVerwijderen