Vanmorgen moesten we Dennis en ik vroeg uit de veren. We hadden een Segway Early Birds toer geboekt. Dus om zes uur opgestaan zodat we op tijd zouden zijn. We moesten 5 minuten van te voren aanwezig zijn om precies om 7 uur te kunnen vertrekken. Helaas wilde onze Garmin niet meewerken. Met twee telefoons als TomTom probeerde we er te komen. Uiteindelijk lukte het mij op het adres in te kloppen zodat we om 4 voor 7 arriveerde bij Gliding toers. Daar aangekomen was het stil. Er was nog niemand aanwezig. Nadat we voor de 2e keer het nummer gebeld hadden wat op onze reserveringsbrief stond werd er iemand wakker. Om 7:20 kwam Guan ons verwelkomen. Wij waren overigens de enige in de toer en omdat we geen uitleg nodig hadden was de verloren tijd zo ingehaald. Ik kreeg zowaar de offroad variant van de Segway mee. De toer was beter dan die van vorig jaar. Daar hadden we nog te maken met vervelende toergasten die continu liepen te zeuren. Nu was het zeer relext en omdat wij maar met twee waren waas er tijd om nog een extra stop in de plaatse. Het beeld van Stevie Ray Vaugh. Onze gids moest omdat dit geen duidelijke route was ook nog onze Segway's over een muurtje tillen. De toer zat weer vol met allerlei wetenswaardigheden over Austin die zeer de moeite waard waren. Zo kwamen we langs Rainy Street. Dit groeit langzaam uit tot een kleine versie van sixt street. Vele cafétjes en Foodtrucks. De cafe's zijnomgebouwde woonhuizen en dat maakt het een unieke straat. Pake je toch ff mee op zo'n toer.
Na de Segway toer stond "Guan In A Million" op het programma. Dit staat bekend als de beste ontbijt plek van Austin. De kracht van Guan is het persoonlijke tintje wat hij meegeeft als je komt. Hij verwelkomt de gasten op spontane wijze, geeft ze een hand, hug etc. Zeer open en uitnodigend. Het eten vond ik ook goed. Ik nam een Guan Special met vlees, bonen, aardappel en ei. Voordat het eten kwam kregen we tijdens het wachten een schaaltje borito's met Guans speciale heten saus. Deze was heerlijk, maar ik heb niet veel vaker zo'n hete saus gehad. De grap die gemaakt word is dat ze hem in de vriezer moeten bewaren.
Het volgende item op de agenda was de State Capital. Tijdens de Segway toer waren Dennis en ik hier al omheen gereden, maar nu gingen we ook naar binnen. Wat in mijn beleving redelijk saai bezoek zou worden werd opeens heel leuk doordat ik in gesprek kwam met Cecil Bell Jr. Ik zocht naar een trap om een etage hoger te gaan. Hij vroeg me waar ik naar zocht. Ik vertelde hem dat ik de trap zocht wat hij me netjes liet zien. Omdat ik niet direct die kan op ging keek hij me vragend aan. Ik vertelde hem dat ik op Mijn vrienden wachtte. Zo raakte we aan de praat en ondertussen kwamen Dennis en René er ook bij. We praate nog wat over The Capitol en Texas en hij nodigde ons uit om te gaan kijken in het House Of Representitives (soort tweede kamer). Hier mochten we op zijn werkplek rondkijken en foto's (van dichtbij) maken van de 187 jaar oude vlag de originele van het ontstaan van Texas.
Na deze uitgebreide rondleiding moesten wij ons haasten voor onze volgende agendapunt. De Austin Ducktoers. In vele steden waar we geweest zijn zagen we deze toers en dit jaar besloten we er eens een keer aan boord te gaan. Het hele toer schreeuwt toeristenval en omdat het zo over de top is maakt dat het ook wel weer leuk. Met fluitjes in de hand reden we door de straten van Austin waar we weer vele feitjes te horen kregen. Vervolgens rederij het meer in en kreeg je Austin weer van een hele andere kant te zien. Zeker leuk om dit soort toers met Sam en Max te gaan doen.
Na de Ducktoer waren we laat voor de lunch. In het programma stond een eenvoudig broodje, maar ik wilde toch zeker een keer van een Austin Food Truck iets eten en we besloten deze te gaan zoeken. Na diverse pogingen moesten we de strijd opgeven. Als van de 200.000 licenties en 10% in gebruik zouden zijn hadden we meer Food Trucks verwacht. Dus dat ging hem helaas niet worden dus daarom besloten wij om maar naar de locatie van het avondeten te gaan. Bikini's Sportsbar. Dit is een soort tent net als Hooters of Twin Peaks. Het thema in deze is sport en daar heb ik niet zoveel mee. Maar de dames daarentegen dragen (je raad het al) bikini's. Dat daar was niets mis mee. Met eten vond ik beter dan bij Twin Peaks. Na het eten hebben we ons toch laten verleiden voor een toetje. De was lekker maar zeer veel en zeer machtig.
De agenda was nog niet leeg. We hadden nog Twee items staan. De eerste is de "must see" attractie van Austin het vleermuiskijken. Bij zonsondergang verlaten een paar vleermuizen hun locatie onder de vleermuisbrug. Dit is de enige brug waar vleermuizen inzitten omdat er tussen de botonnen plaaten een kier zit van 2 inch. Daar past geen enkele jager van vleermuizen tussen. Die beestjes (allemaal zwanger vrouwtjes en kinderen overigens) gaan op zoek naar eten en verlaten dan in een zo'n 90 minuten de brug. We praten hier over een grote hoeveelheid vleermuizen.
Na de vleermuizen reden we naar het laatste items op de agenda XTC. Dit zou iets zijn van een adult cabaret. Maar nadat we te horen kregen dat we binnen niets konden drinken (dat kon wel, maar dan moest je het zelf meenemen) besloten we verder te gaan. Enkele mijlen daar vandaan zat de Yellow Rosé. In een soortgelijke club was ik in Italie ook al eens geweest. Mooie aangeklede gelegenheid en we hadden goed zicht op het podium. Na hier een paar biertjes te hebben gedronken taaiden we weer af naar het hotel. Het was een lange drukke dag geweest en de volgende morgen gaan we richting Dallas dus weer (redelijk) vroeg uit de veren. Dus Dennis bracht ons weer netjes in het hotel waar we rond 12 uur aankwamen.
Posted with Blogsy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten